Ile kosztuje gałka lodów?

Niedziela, 9 lutego, 2025

Ile kosztuje gałka lodów?

Lody rzemieślnicze od kilku lat cieszą się ogromną popularnością w Polsce. Ich intensywny smak, naturalne składniki i brak sztucznych dodatków sprawiają, że coraz więcej osób wybiera je zamiast lodów przemysłowych. Jednak w parze z jakością idzie cena – ile kosztuje gałka lodów w 2025 roku i od czego zależy jej wysokość? W tym artykule zagłębimy się w aktualne ceny lodów w Polsce, przeanalizujemy koszt produkcji lodów (w tym surowców, energii, pracy i dodatków), porównamy stawki w różnych miastach oraz zbadamy opłacalność lodziarni sprzedających lody rzemieślnicze i przemysłowe. Przyjrzymy się także, jak trendy lodowe 2025 i sezonowość wpływają na ceny tego mrożonego przysmaku.

Ceny lodów rzemieślniczych

W 2024 roku cena gałki lodów rzemieślniczych w Polsce wynosiła od około 6 do nawet 12 zł – w zależności od lokalizacji i rodzaju lodziarni. Pod koniec sezonu 2024 i na początku 2025 ceny nadal rosły, osiągając średnio ok. 7,5 zł za gałkę w skali kraju. To aż o 15% więcej niż dwa lata wcześniej, co pokazuje, jak szybko rosną koszty tego popularnego deseru. Znaczną podwyżkę odnotowano zwłaszcza między rokiem 2024 a 2025, gdy przeciętna cena gałki wzrosła o około 1 zł.

Na cenę dla klienta końcowego wpływa wiele czynników, o których szerzej piszemy poniżej. Jednak już teraz widać, że cena gałki lodów rzemieślniczych coraz częściej przekracza psychologiczną granicę 7–8 zł, a w najbardziej obleganych miejscach sięga dwucyfrowych kwot. Wysoka jakość składników, rosnące koszty prowadzenia biznesu oraz inflacja powodują, że dziś gałka lodów potrafi kosztować więcej niż dwa lub trzy gałki jeszcze kilka lat temu. Mimo to Polacy wciąż chętnie sięgają po lody, szczególnie w upalne dni, akceptując wyższe ceny w zamian za lepszy smak i naturalny skład.

Porównanie cen gałki lodów w różnych miastach Polski

Ceny gałki lodów potrafią wyraźnie się różnić w zależności od miasta i regionu. Lokalizacja lodziarni – duże miasto, mała miejscowość czy kurort turystyczny – wpływa na poziom cen. Poniżej przedstawiamy ceny lodów w Polsce z podziałem na różne miasta i regiony:

• Małe miasta i miejscowości – w mniejszych miejscowościach gałka lodów kosztuje obecnie średnio 5–6 zł. W takich lokalizacjach siła nabywcza klientów jest mniejsza, a konkurencja często obejmuje lokalne cukiernie i lodziarnie oferujące nieco niższe ceny. Jeszcze kilka lat temu gałka za 2–3 zł nie była niczym niezwykłym, ale te czasy bezpowrotnie minęły.
• Duże miasta (Warszawa, Kraków, Wrocław) – w największych aglomeracjach Polski standardowa cena gałki lodów rzemieślniczych to 7–10 zł. Przykładowo w Warszawie czy Krakowie wiele popularnych lodziarni oferuje porcję za około 8 zł. W centrach dużych miast, szczególnie w atrakcyjnych turystycznie lokalizacjach, ceny zbliżają się do górnej granicy tego przedziału. Mieszkańcy dużych miast są przyzwyczajeni do wyższych cen, a lodziarnie muszą mierzyć się z wyższymi kosztami najmu lokalu, co przekłada się na cenę produktu.
• Kurorty turystyczne i nadmorskie – w miejscowościach nadmorskich i górskich, szczególnie w szczycie sezonu, ceny są najwyższe. Gałka lodów w popularnych kurortach potrafi kosztować 10 zł lub więcej. Nad Bałtykiem standardem stała się cena ok. 9–10 zł za gałkę, a na deptakach w Sopocie czy Międzyzdrojach turyści płacą nawet dwucyfrowe kwoty. Zdarzają się przypadki cen wręcz paragonów grozy – np. podczas długiego weekendu w Zakopanem turystka zapłaciła aż 11,5 zł za jedną gałkę lodów. Również na Półwyspie Helskim czy w nadmorskich kurortach family 5-osobowa zostawi w budce z lodami nawet 50 zł, jeśli każdy kupi po porcji. Wysoki popyt w sezonie urlopowym i skłonność turystów do wydawania więcej pieniędzy windują ceny w takich miejscach.

Warto zauważyć, że powyższe dane dotyczą głównie lodów rzemieślniczych sprzedawanych na gałki. Lody przemysłowe (np. z automatu czy pakowane lody na patyku) w tych samych lokalizacjach mogą być nieco tańsze, ale często idzie za tym mniejsza gramatura lub niższa jakość. Niemniej jednak, niezależnie od miasta, ceny lodów wzrosły w ostatnich latach znacząco i obecnie 7–8 zł za porcję nikogo już nie dziwi.

Co wpływa na cenę lodów rzemieślniczych?

Lody rzemieślnicze są droższe niż przemysłowe, ponieważ ich produkcja wymaga użycia wysokiej jakości składników i tradycyjnych metod wytwarzania. Na finalną cenę gałki składa się szereg czynników. Oto główne z nich:

Naturalne i wysokiej jakości składniki

Podstawą lodów rzemieślniczych są drogie, naturalne składniki. Rzemieślnicy korzystają ze świeżego mleka i śmietany zamiast taniego mleka w proszku, używają prawdziwych owoców zamiast sztucznych aromatów, a także inwestują w takie dodatki jak wysokiej jakości czekolada czy orzechy. Na przykład pistacje z Sycylii lub belgijska czekolada należą do wyjątkowo kosztownych surowców, znacząco podnosząc koszt produkcji lodów. To wszystko przekłada się na bogatszy smak, ale też wyższą cenę dla klienta.

Warto zauważyć, że ceny surowców ostatnio mocno się wahały. Cukier – jeden z podstawowych składników lodów – co prawda potaniał, ale za to podrożały inne produkty spożywcze, np. jajka czy owoce. Jeśli dany smak lodów wymaga dużej ilości owoców (np. truskawek, malin czy mango), to sezonowe skoki cen tych owoców również odbiją się na koszcie gałki. Z danych rynkowych wynika, że koszt surowców potrzebnych do wyprodukowania 1 kg lodów wynosi średnio ok. 15 zł (choć w zależności od receptury może wahać się od 5 zł do nawet 40 zł za 1 kg). To oznacza, że same składniki jednej 50-gramowej gałki mogą kosztować około 0,75 zł. Przy lodach premium ten koszt jest wyższy – np. użycie prawdziwej wanilii bourbon czy oryginalnego syropu klonowego może znacząco zwiększyć cenę porcji.

Ręczna produkcja i brak konserwantów

Lody rzemieślnicze powstają w małych partiach, często w niewielkich pracowniach przy lodziarniach, a nie na masową skalę w fabryce. Rzemieślnicza produkcja oznacza, że lodziarz poświęca więcej czasu i uwagi każdej partii lodów – od pasteryzacji bazy, przez mieszanie, po mrożenie. Brak konserwantów i sztucznych stabilizatorów sprawia, że lody te mają krótszy termin przydatności do spożycia i muszą być sprzedane w krótkim czasie od wyprodukowania. To wymusza ciągłe wytwarzanie świeżych partii, co zwiększa nakład pracy i koszty.

Produkcja lodów wymaga też energii elektrycznej i wody – frezery do lodów, zamrażarki szokowe, pasteryzatory zużywają prąd przez całą dobę. Koszty energii znacząco wzrosły w ostatnich latach, co silnie uderzyło w branżę lodziarską. Każda gałka lodów ma w sobie „ukryty” koszt prądu potrzebnego do jej zmrożenia i przechowywania – od produkcji po moment podania klientowi. Rzemieślnicy nie korzystają z tańszych metod masowej produkcji, więc koszt energii w przeliczeniu na porcję jest wyższy niż w dużych fabrykach lodów przemysłowych.

Wysokie koszty prowadzenia lodziarni

Do ceny lodów rzemieślniczych doliczyć trzeba koszty prowadzenia samej lodziarni, które w ostatnim czasie poszły mocno w górę. Należą do nich przede wszystkim:

• Wynajem lokalu – atrakcyjnie położone punkty (np. w centrum miasta, na starówce czy przy promenadzie) mają bardzo wysokie czynsze. Lodziarnia w topowej lokalizacji może płacić wielokrotnie więcej za metr kwadratowy niż sklep na peryferiach. Te wydatki muszą zostać zrównoważone odpowiednio wyższymi cenami produktów.
• Wynagrodzenia pracowników – pensje w gastronomii rosną, również ze względu na wzrost płacy minimalnej i niedobór wykwalifikowanego personelu. Sprzedawcy, lodziarze, osoby produkujące lody – wszystkim trzeba zapłacić, a koszty pracy stanowią obecnie jedną z największych pozycji w budżecie lodziarni. Według ekspertów wzrost kosztów pracy w ostatnich dwóch latach wywarł silny nacisk na podnoszenie cen lodów w Polsce.
• Media i utrzymanie lokalu – poza wspomnianą energią elektryczną, lodziarnia zużywa wodę (mycie sprzętu, sprzątanie), generuje ścieki, produkuje śmieci – a opłaty za te media i usługi komunalne także rosną. Do tego dochodzi amortyzacja sprzętu – profesjonalne maszyny do lodów są drogie, a ich zakup spłaca się latami. Przykładowo, maszyna do lodów warta 50 000 zł to przy 5-letnim okresie użytkowania koszt 10 000 zł rocznie tylko z tytułu amortyzacji sprzętu. Im mniejsza skala działalności, tym większy udział takich kosztów stałych w cenie pojedynczej gałki.
• Pozostałe koszty operacyjne – takie jak opakowania (kubeczki, łyżeczki), środki czystości, reklama, podatki czy ewentualne marnotrawstwo (niesprzedane lody trzeba wyrzucić). Choć jednostkowo drobiazgi te wydają się nieistotne, razem stanowią istotny składnik ceny. Przeciętna niewielka lodziarnia, nawet prowadzona rodzinnie, może mieć stałe koszty miesięczne rzędu kilkudziesięciu tysięcy złotych, niezależnie od tego, ile lodów sprzeda.

Ekskluzywne smaki i limitowane edycje

Wiele lodziarni rzemieślniczych przyciąga klientów unikalnymi smakami, których nie znajdziemy w supermarketach. Lody o smaku lawendy, bazylii z cytryną, sera pleśniowego z gruszką czy „lody świętokrzyskie” z lokalnych ziół – takie eksperymenty smakowe często wymagają specjalnych składników i receptur, które zwiększają koszt produkcji. Limitowane edycje smaków, dostępne np. tylko przez tydzień lub na specjalne okazje, nie korzystają z efektu skali – małe nakłady oznaczają wyższy koszt jednostkowy. Ponadto konsumenci są skłonni więcej zapłacić za coś wyjątkowego. Dodajmy do tego trendy lodowe 2025, takie jak lody wegańskie (na mleku roślinnym) czy bezcukrowe – te specjalistyczne receptury również mogą być droższe w produkcji ze względu na koszt alternatywnych składników (np. napoje roślinne, ksylitol) oraz konieczność oddzielnej produkcji. Wszystko to sprawia, że ekskluzywne rzemieślnicze lody mają wyższą cenę, która rekompensuje producentowi dodatkowy wysiłek i innowacyjność.

Koszty produkcji jednej gałki lodów

Aby lepiej zrozumieć cenę dla klienta, warto przyjrzeć się, ile kosztuje wyprodukowanie jednej gałki lodów od strony producenta. Koszt jednostkowy gałki można rozbić na kilka głównych elementów: surowce, energia, praca oraz dodatki. Poniżej omawiamy każdy z tych składników kosztowych.

• Surowce – To podstawowy koszt produkcji lodów. Składniki takie jak mleko, śmietana, cukier, owoce, orzechy, czekolada czy przeróżne pasty smakowe składają się na bazę lodową. W zależności od rodzaju lodów koszt surowców na jedną gałkę może być różny. Prostsze, „mleczne” smaki (np. śmietankowe) są stosunkowo tanie – koszt składników jednej gałki mlecznych lodów szacuje się na około 2 zł. Z kolei lody premium o bogatym składzie mogą mieć koszt surowcowy nawet dwa razy wyższy – dochodzący do 4 zł na gałkę (np. gdy zawierają drogie pistacje, wanilię, alkohol itp.). Średnio dla typowej lodziarni surowce stanowią 20–40% ceny sprzedaży gałki. Dla zobrazowania: jeśli 1 kg lodów (ok. 20 gałek) kosztuje 15 zł w składnikach, to surowce jednej gałki to ok. 0,75 zł. Oczywiście lodziarz musi jeszcze doliczyć pozostałe koszty i marżę.
• Energia – Produkcja lodów jest energochłonna. Pasteryzacja mieszanki lodowej, mrożenie jej w maszynie oraz przechowywanie gotowych lodów w zamrażarkach pochłaniają sporo prądu. Do tego dochodzi zużycie wody do mycia urządzeń i pomieszczeń. Koszt energii elektrycznej przypadający na jedną gałkę jest trudny do wyliczenia, ale można go oszacować pośrednio. Przykładowo pasteryzacja 100 l mieszanki lodowej zużywa ok. 5–10 kWh energii, czyli 5–10 zł (zakładając 1 zł/kWh). Z 100 l bazy można wyprodukować kilkaset gałek lodów, więc sam proces pasteryzacji to ułamek grosza na gałkę. Więcej zużywa ciągłe mrożenie i przechowywanie – profesjonalna zamrażarka pracująca całą dobę może miesięcznie zużyć prądu za kilkaset złotych. Szacuje się, że koszty energii i mediów (prądu, wody) mogą stanowić ok. 10–20% całkowitego kosztu wytworzenia lodów. W ostatnich latach podwyżki cen prądu znacząco zwiększyły ten udział, wpływając na cenę gałki.
• Praca – Koszt pracy dzieli się na dwie części: koszt wytworzenia lodów oraz koszt obsługi klienta przy sprzedaży. W małych rzemieślniczych pracowniach często te role łączy jedna czy dwie osoby (np. właściciel, który jednocześnie robi lody i je sprzedaje). W większych lodziarniach mamy osobno ekipę produkcyjną na zapleczu i sprzedawców na ladzie. Tak czy inaczej, czas pracy ludzki „wliczony” w każdą gałkę jest istotnym kosztem. Według szacunków branżowych wyprodukowanie jednej partii lodów (kilkadziesiąt kilogramów) może zająć ok. 50 roboczogodzin. Jeśli średnia stawka to 30 zł/godz., sama produkcja to 1500 zł kosztu pracy na partię. Gdy podzielimy to na porcje, wychodzi kilkadziesiąt groszy na gałkę. Do tego dochodzi praca sprzedawcy, która również musi się złożyć na cenę – podawanie lodów, obsługa klienta, utrzymanie czystości. W sumie koszty pracy mogą stanowić nawet największą część kosztów lodziarni, przewyższając koszty surowców. W Polsce w 2025 roku przedsiębiorcy boleśnie odczuwają wzrost wynagrodzeń – co bezpośrednio przekłada się na wyższe ceny lodów dla konsumentów.
• Dodatki i opakowania – Każda gałka lodów zazwyczaj podawana jest w waflowym rożku lub papierowym kubeczku, często z jednorazową łyżeczką. To drobne elementy, ale ich koszt również wlicza się w cenę produktu. Hurtowa cena zwykłego wafla do lodów to około 20 groszy za sztukę. Bardziej wymyślne, kolorowe rożki czy wafle bezglutenowe mogą kosztować dwa razy tyle. Do tego kubeczki, serwetki, łyżeczki – może kolejne kilkanaście groszy na porcję. Jeśli lodziarnia oferuje gratisowe dodatki jak bita śmietana, posypka, polewa czekoladowa czy owoce, to koszt tych dodatków również musi być wkalkulowany. Choć każdy z tych elementów to kwestia najwyżej kilkudziesięciu groszy, suma dodatków przy dużej liczbie sprzedanych lodów staje się znacząca. Niektóre lodziarnie doliczają opłatę za wafelek premium lub dodatkową posypkę, inne wliczają je w cenę gałki – tak czy inaczej dodatki podnoszą koszt produkcji gałki lodów o kilka procent.

Podsumowując, koszt wyprodukowania jednej gałki lodów rzemieślniczych może wynosić około 2–4 zł, w zależności od użytych składników i przyjętych założeń. Ta kwota obejmuje surowce, energię, pracę i podstawowe dodatki. Oczywiście rozkład procentowy tych elementów będzie inny dla każdej lodziarni. Przykładowo, w lodziarni rodzinnej bez zatrudnionych pracowników mniejszą część ceny stanowi praca (bo właściciele często nie liczą sobie pełnego wynagrodzenia), za to większą mogą stanowić surowce. Z kolei w lodziarni sieciowej kupującej składniki hurtowo taniej – udział surowców będzie mniejszy, a udział kosztów pracowników wyższy. Znając jednak orientacyjny koszt wytworzenia gałki, łatwiej zrozumieć, skąd biorą się ceny rzędu 7–10 zł – różnica to po prostu narzut pokrywający pozostałe wydatki firmy oraz marża zysku lodziarni.

Marża i opłacalność sprzedaży lodów rzemieślniczych i przemysłowych

Dla właściciela lodziarni kluczowe jest utrzymanie rentowności biznesu. Marża na lodach to różnica między ceną sprzedaży a kosztem wyprodukowania porcji – musi być na tyle duża, by pokryć wszelkie koszty stałe i przynieść zarobek. Jak wygląda opłacalność lodziarni w przypadku lodów rzemieślniczych, a jak dla lodów przemysłowych? Które podejście bardziej się opłaca?

Z punktu widzenia jednostkowej marży, lody rzemieślnicze mogą być nawet bardziej zyskowne. Choć koszt ich produkcji jest wyższy, to cena sprzedaży również jest znacznie wyższa niż lodów przemysłowych. Przykładowo, załóżmy że koszt wytworzenia gałki lodów tradycyjnych to 2 zł – jeśli sprzedamy ją za 5 zł, osiągamy 60% marży zysku. Natomiast gałka lodów premium może kosztować 4 zł w produkcji, ale sprzedajemy ją za 12 zł, co daje już 66% marży. Widać zatem, że procentowo marża przy lodach rzemieślniczych bywa wyższa. Również kwotowo zarobek na jednej porcji jest większy – ok. 8 zł zysku brutto na gałce premium vs 3 zł na gałce standardowej w tym uproszczonym przykładzie.

Lody przemysłowe (produkowane masowo i sprzedawane taniej) mają inny model. Weźmy np. popularne lody z automatu lub gałkowane lody przemysłowe w starszego typu budkach. Ich cena może wynosić 4–5 zł za porcję, ale i koszt wytworzenia (zakupu hurtowo od producenta) jest niższy – zawiera tańsze składniki i korzysta z efektu skali w produkcji fabrycznej. Marża procentowo może być podobna (np. 60%), lecz w ujęciu kwotowym na jednej takiej tańszej gałce lodziarnia zarabia np. 2 zł. Żeby więc osiągnąć ten sam zysk co przy sprzedaży lodów rzemieślniczych, trzeba sprzedać o wiele więcej porcji. Opłacalność sprzedaży lodów przemysłowych opiera się zatem na dużym wolumenie – to dlatego najczęściej spotkamy je w sieciach fast-food lub marketach, gdzie rotacja jest duża, a produkt jest dodatkiem przyciągającym klientów niską ceną.

Dla niezależnej lodziarni prowadzonej sezonowo, postawienie na lody rzemieślnicze bywa bardziej opłacalne, o ile znajdzie się odpowiednio liczna klientela skłonna płacić wyższą cenę. Dzięki temu można przy mniejszym ruchu utrzymać rentowność. Natomiast sprzedając bardzo tanie lody, trudno pokryć wszystkie wysokie koszty stałe (czynsz, media, pracownicy) – trzeba by mieć niemal nieustannie kolejkę klientów. Dlatego coraz częściej nawet mniejsze lodziarnie w małych miastach starają się podnosić jakość produktu i ceny, aby marża na lodach pozwoliła przetrwać biznesowi przy zmiennej frekwencji klientów.

Warto tutaj spojrzeć na ogólny obraz opłacalności lodziarni. Załóżmy małą sezonową lodziarnię, która w miesiąc sprzeda 1000 kg lodów (ok. 20 000 gałek). Jeśli średnia cena gałki to 7 zł, daje to 140 000 zł przychodu miesięcznie. Po odjęciu kosztów produkcji (surowce ~15 000 zł/1000 kg oraz kosztów stałych (np. 25 000 zł/mies. na personel, lokal, media), zostaje całkiem przyzwoity zysk – rzędu 100 000 zł miesięcznie brutto w sezonie**.** Jednak taki wynik to wariant bardzo optymistyczny. Jeśli pogoda nie dopisze i sprzedaż spadnie choćby o 30%, ten sam biznes może już ledwo wychodzić na zero lub przynosić straty. Z drugiej strony, przy sprzyjającej pogodzie i dobrym marketingu, można sprzedać więcej – np. 2000 kg lodów (40 000 gałek) miesięcznie, co wygeneruje już świetny zysk, nawet 40–50 tys. zł miesięcznie na czysto. Wszystko zależy od sezonu, pogody i popytu.

Porównując lody rzemieślnicze i przemysłowe od strony finansowej, warto też wspomnieć o różnicy w lojalności klientów i wizerunku marki. Lodziarnia rzemieślnicza buduje markę opartą na jakości – klienci często są w stanie dojechać specjalnie po ulubione smaki i wracają regularnie, co zapewnia stabilny dochód w sezonie. Cena jest wyższa, ale klient otrzymuje wartość dodaną w postaci doświadczenia i jakości. Przy lodach przemysłowych klient kieruje się głównie ceną – może kupić je gdziekolwiek, bo smak jest standaryzowany. Marża jednostkowa jest niższa, a konkurencja duża (markety, Żabki, budki z miękkimi lodami). Dlatego z punktu widzenia małego przedsiębiorcy, sprzedaż lodów rzemieślniczych jest często bardziej opłacalna jako sposób na wyróżnienie się na rynku i uzasadnienie wyższej ceny, która pokryje koszty działalności.

Trendy sezonowe i ich wpływ na ceny lodów

Rynek lodów jest silnie uzależniony od pory roku. Sezonowe trendy konsumenckie bezpośrednio wpływają na ceny lodów i strategie sprzedawców. Najważniejszy jest oczywiście podział na lato vs. zima – w miesiącach letnich popyt na lody rośnie kilkukrotnie, podczas gdy zimą spada do minimum. Jak ten trend sezonowy przekłada się na ceny?

Przede wszystkim w szczycie lata lodziarnie przeżywają oblężenie klientów i czas żniw. Kolejki w upalne dni ustawiają się przed budkami z lodami, co daje sprzedawcom większą swobodę w kształtowaniu cen. Część lodziarni podnosi ceny na sezon letni, wiedząc że i tak sprzeda cały zapas lodów – zwłaszcza w miejscowościach turystycznych, gdzie klienci pojawiają się tylko latem. Przykładowo, cena gałki może być wyższa o 0,50–1 zł w lipcu/sierpniu niż w okresie posezonowym. W sezonie 2025 obserwowaliśmy nad Bałtykiem gałki po 10 zł, podczas gdy poza sezonem (np. w maju czy wrześniu) te same punkty oferowały je o trochę taniej lub w większej gramaturze dla zachęty.

Zimą z kolei popyt jest tak niski, że wiele lodziarni zamyka się na okres chłodów. Te, które pozostają otwarte, próbują przyciągnąć klientów innymi sposobami – np. rozszerzając ofertę o gofry, kawę, gorącą czekoladę czy desery, aby utrzymać się przy życiu. Ceny lodów zimą często są nieco niższe lub wprowadzane są promocje (np. druga gałka gratis), by skusić nielicznych amatorów lodów w chłodne dni. Nie zmienia to faktu, że w Polsce sprzedaż lodów od października do marca stanowi zaledwie ułamek tego, co w sezonie letnim. Tym samym wpływ zimy na ceny jest ograniczony – raczej nie podnosi się cen (bo i tak sprzedaż jest mała), czasem wręcz można trafić na niższe ceny posezonowe.

Osobnym zagadnieniem są długie weekendy i święta w sezonie – wtedy popyt chwilowo skacze. Na przykład podczas majówki czy około 15 sierpnia ruch turystyczny jest wzmożony i niektóre lodziarnie w kurortach korzystają z okazji, utrzymując najwyższe stawki albo zmniejszając porcje. Sezon turystyczny determinuje, że to właśnie w wakacje lodziarnie zarabiają na cały rok. Jak wskazują dane, w Polsce dająca się przewidzieć wysoka sprzedaż lodów trwa tylko od kwietnia do września (6 miesięcy), a w pozostałych miesiącach spada nawet dziesięciokrotnie. Nic dziwnego, że trendy lodowe 2025 koncentrują się głównie na lecie – to wtedy pojawiają się nowe smaki, wtedy organizuje się festiwale lodów i wtedy też ceny potrafią być najwyższe.

W sezonowości widać też ciekawy efekt: nowe trendy smakowe często zadebiutują latem. Lodziarnie eksperymentują ze smakami typu lody dyniowe jesienią czy piernikowe zimą, ale to nowości letnie (np. lody o smaku popularnych drinków, świeżych ziół, lodowe kanapki itd.) cieszą się największym rozgłosem. Trendy prozdrowotne również mają swój wymiar sezonowy – np. w upały rośnie popularność sorbetów z uwagi na lekkość, a w chłodniejsze dni latem chętniej wybierane są kremowe, sycące smaki. Jednak niezależnie od mody na wegańskie czy proteinowe lody, decydujący wpływ na biznes lodziarski ma pogoda i sezon. Latem lodziarnie zarabiają większość rocznego zysku, co pozwala im pokryć koszty stałe ponoszone również zimą (o ile działają cały rok) albo utrzymać się do kolejnego sezonu, jeśli funkcjonują tylko latem. Dlatego podczas wysokiego sezonu ceny są najwyższe – przedsiębiorcy chcą wtedy maksymalizować przychód, by zrekompensować sobie martwy okres.

Podsumowując, sezonowe wahania popytu powodują, że ceny lodów są najbardziej stabilne w górnym przedziale latem, a ewentualne obniżki czy promocje pojawiają się poza sezonem, gdy ruch zamiera. Dla klientów oznacza to, że za ulubione lody zapłacimy najwięcej w środku wakacji, zwłaszcza w wakacyjnych kurortach, a nieco mniej – wczesną jesienią czy późną wiosną, o ile znajdziemy otwartą lodziarnię.

Odpowiedź brzmi: tak, jeśli zależy Ci na jakości, smaku i naturalnych składnikach. Lody rzemieślnicze są znacznie bardziej kremowe, mają intensywniejszy smak i nie zawierają sztucznych dodatków.

Porównanie lodów rzemieślniczych i przemysłowych:

Warto na koniec krótko zestawić lody rzemieślnicze i przemysłowe, nie tylko pod kątem ceny, ale też jakości, bo te aspekty są ze sobą powiązane. Poniżej porównujemy kluczowe cechy obu rodzajów lodów:

• Składniki: Lody rzemieślnicze powstają z naturalnych, często lokalnych i wysokiej jakości składników, bez sztucznych konserwantów i barwników. Lody przemysłowe zwykle mają w składzie tańsze zamienniki (np. tłuszcz roślinny zamiast śmietany) oraz dodatki jak emulgatory, stabilizatory i aromaty, by obniżyć koszt i wydłużyć trwałość.
• Smak i tekstura: Lody rzemieślnicze są kremowe, gęste i mają intensywny, naturalny smak wynikający z prawdziwych składników. Lody przemysłowe bywają napowietrzone (co daje wrażenie większej objętości, ale mniej treściwej konsystencji) i często mają posmak sztucznych aromatów. Wielu smakoszy twierdzi, że różnica w smaku jest ogromna – na korzyść lodów rzemieślniczych.
• Produkcja: Rzemieślnicy robią lody w małych partiach, z dbałością o każdy detal, często korzystając z własnych unikalnych receptur. Lody przemysłowe są wytwarzane masowo w fabrykach, taśmowo, co gwarantuje powtarzalność, ale nie pozwala na taką różnorodność i finezję smaków. Małe partie rzemieślnicze oznaczają wyższy koszt jednostkowy, stąd i cena musi być wyższa.
• Cena: Gałka lodów rzemieślniczych kosztuje obecnie typowo 7–12 zł (a w ekskluzywnych miejscach nawet 15 zł), podczas gdy lody przemysłowe (np. z automatu czy sieciowe) są tańsze – często 3–6 zł za porcję. Jednak niższej cenie towarzyszy niższa jakość i mniejsza wyjątkowość produktu. Można powiedzieć, że w przypadku lodów, cena idzie w parze z jakością. Osoby ceniące prawdziwy smak są skłonne zapłacić więcej za lody rzemieślnicze, a ci którym zależy głównie na oszczędności – wybiorą lody tańsze, przemysłowe.

Podsumowując porównanie: lody rzemieślnicze wygrywają jakością i smakiem, ale są droższe, natomiast lody przemysłowe są łatwiej dostępne i tańsze, kosztem pewnych kompromisów w składzie i smaku. Wybór zależy od okazji i konsumenta – czasem wystarczy tani lód na patyku dla ochłody, a innym razem chcemy delektować się rzemieślniczym przysmakiem. Dla właścicieli lodziarni oznacza to, że mogą pozycjonować się albo na masową sprzedaż (duży obrót, niska marża), albo na niszę jakościową (mniejsza skala, wyższa marża). Coraz częściej jednak nawet duże firmy starają się kopiować elementy stylu rzemieślniczego, wprowadzając linie „premium”, a rzemieślnicy dbają o opłacalność, stosując nowoczesne metody marketingu i rozsądne kalkulacje cen.

Podsumowanie – czy lody będą jeszcze droższe?

Czy lody będą jeszcze droższe w przyszłości? Wszystko wskazuje na to, że tak – choć tempo wzrostu cen może się nieco zatrzymać, to raczej nie wrócimy już do dawnych, niskich cen gałki lodów. Podwyżki cen energii, wzrost kosztów pracy oraz ogólna inflacja powodują, że koszty prowadzenia lodziarni rosną z roku na rok. To zaś sugeruje, że ceny lodów mogą nadal się zwiększać w kolejnych sezonach. W 2025 roku standardowa gałka lodów kosztuje około 7–8 zł, a w kurortach nawet 10–12 zł, i prawdopodobnie za rok czy dwa te liczby staną się jeszcze wyższe. Niewykluczone, że w 2026 roku średnia cena gałki przekroczy 8 zł, a w topowych lokalizacjach zobaczymy ceny rzędu 15 zł za porcję.

Z perspektywy konsumenta warto pamiętać, za co płacimy kupując droższe lody rzemieślnicze. Dostajemy produkt o zdecydowanie lepszym smaku, z naturalnych składników, często tworzony z pasją przez lokalnych rzemieślników. To nie tylko kulinarna przyjemność, ale też wsparcie dla małych przedsiębiorców dbających o jakość. Wielu smakoszy twierdzi, że warto zapłacić więcej za lody rzemieślnicze, bo różnica jest odczuwalna – lody są bardziej kremowe, aromatyczne i po prostu „prawdziwe”. Z kolei tańsze lody przemysłowe wciąż mają swoje miejsce jako szybka, masowa przekąska, ale dla wymagających klientów nie są one w stanie zastąpić rzemieślniczego gelato.

Na koniec dnia decyzja należy do konsumenta – każdy sam ocenia, ile jest w stanie zapłacić za gałkę lodów. Czy będzie to 5 zł za prostego loda dla ochłody, czy 12 zł za wyjątkowy smak z rzemieślniczej lodziarni – najważniejsze, by lód sprawił nam przyjemność. Jedno jest pewne: lody zawsze będą nieodłącznym elementem lata, a rynek lodów będzie się dalej rozwijał, reagując na trendy i wyzwania ekonomiczne. Smacznego!